|
Baba Buta
Singh Ji (1873-1943)
|
" I sacrifice my all to the man who is
eager,within and without to
realise God."
|
Inclined towards God
since childhood
The founder of the Sant Nirankari Mission, Baba Buta Singh Ji was born in
the year 1873 at Village Hudwal, Distt. Kaimalpur (Pakistan) in the family
of Shri Bishan Singh Ji and Smt. Mayawanti Ji.He had spiritual leaning from
the very childhood and had developed a special aptitude for reciting
Gurbani (holy verses from the Adi Granth). A good orator on Gurbani, he was equally
sincere and serious in understanding the same. This trait helped paving his
way to reach and realize the Truth. It is said that whenever he used to
recite Gurbani or sing the same, he would be so lost in it as to forget
even his physical self. His views and concepts was so clear and strong that
nobody could utter even a single word to negate his view-point
Meeting True
Master…his Satguru
On a day in 1913, Baba Buta Singh was singing at a congregation. With tears
in his eyes, he sang: Mohan ghar aavo, haun karon jodariya (O Lord, come
home, I humbly entreat.).Those sitting in the congregation were enjoying
the delightful recitation. One of them, Bhai Sahib Kahan Singh Ji, who was
also listening to Baba Buta Singh Ji with rapt attention, noted the
repetition of the above line. After the program, he could not resist
approaching Baba Buta Ji. He asked him politely, "Bhai Buta Singh Ji,
where is your Mohan (Lord) whom you want to meet?" and added hastily,
“First know Him, otherwise your calling Him will have no effect."
These words had a piercing effect on the
young Buta Singh Ji. He clearly understood that the person did possess some
spiritual secret. He followed him for knowing the Truth. Bhai Sahib Kahan
Singh Ji initially tried to put him off, but ultimately he had to yield to
the former's humility and strong urge and finally revealed God knowledge to
him.
At the time of receiving Brahm Gyan or
God-knowledge, Baba Buta Singh Ji was 40 years old. For about 15 years he
remained quiet, assimilating what he had come to know from Bhai Sahib Kahan
Singh Ji and comparing it with the vast knowledge of Gurbani he had.
Thereafter Baba Buta Singh Ji started revealing the Divine Secret to
whosoever was found interested and among his first few disciples was Baba
Avtar Singh Ji.
Baba Buta Singh Ji and his esteemed wife
had a very simple life. Being a staunch devotee of God, Baba Buta Singh Ji
would not like to think of worldly requirements beyond what was necessary
for 'present'. He had a brief stint in the Army. Later, he left the job and
adopted art of tattooing for livelihood which was quiet adequate to
maintain his family.
Meeting with Avtar Singh Ji – foundation
of Sant Nirankari Mission
The Sant Nirankari Mission had its formal beginning on May 25, 1929, the
day when Baba Avtar Singh Ji received God-knowledge from Baba Buta Singh Ji
and joined him in taking the spiritual light to as many people as possible.
The orthodox elements of the time did resist them but indirectly served to
make the Mission known to more and more people.
One day the Master and his Disciple were going to
Village Latifal, the birth place of Baba Avtar Singh Ji. From the Dhudial
railway station they had to walk on foot for about four miles. Some critics
from Dhudial, however, planned to kill them. So, they were hiding on the
way.
The sun had already set and there was
darkness all around. Baba Buta Singh Ji and Baba Avtar Singh Ji, however,
were so engrossed in their conversation that they took a different road.
Naturally, their opponents kept waiting for them in vain. This convinced
them of the spiritual power of Baba Buta Singh Ji and the very next day
they all surrendered to him.
Baba Buta Singh Ji believed that the
selfless service to others is a seed for prosperity and he wanted to see
every disciple of his prospering. One day he asked one of his disciples to
shell out some money for offering food to saints. Baba Avtar Singh Ji saw
this and said, “Baba Ji, you could have told me. Why did you ask for money
from the other person? He may start misunderstanding you.” Baba Ji,
however, replied, “Bhai Avtar Singh! Do you want to usurp the entire wealth
of the world?
Don’t you think Satguru is a always a
giver and not a beggar. I want that every disciple may prosper. None should
suffer from material wants. That is why I ask them to contribute something
towards service of others. This will prove a seed for their prosperity”.
Baba Avtar Singh Ji understood what the Master wanted to teach and
thereafter never objected to such an act again.
|
|
The Last Journey
It is said that Baba
Buta Singh Ji knew about his end. In 1943, he was convalescing at a popular
tourist resort, Koh Murree (now in Pakistan). Some of his disciples were
looking after him. He asked Baba Avtar Singh Ji to call other disciples also.
When most of the disciples assembled, Baba Buta Singh Ji asked Baba Avtar Singh
Ji to arrange for some white sheets, etc. normally required at the time of
funeral.
After everything was arranged, he took out his
white Dupatta i.e. scarf and put it round the neck of Baba Avtar Singh Ji and
bowed at his feet. All other disciples understood that he was nominating Baba
Avtar Singh Ji as his successor to head the Mission. He told Baba Avtar Singh
Ji that white Dupatta is not a sign of decoration; it is a symbol of
responsibility. It is like a necklace of razors.
The razors may not harm so long as the neck is
straight. What he meant was that he should move straight on the path of the
Truth without permitting his mind to waver. All the disciples bowed at the feet
of Baba Avtar Singh Ji and thus accepted him as their Spiritual Master.
Moments later, Baba Buta Singh breathed his
last. His body was taken on its last journey in a procession led by Military
Band. And this closed the first chapter of the history of the Sant Nirankari
Mission.
| Baba Avtar Singh Ji
(1899-1969)
|
|
Childhood Days
Baba Avtar Singh Ji was born in a small village named Latifal in Jhelum
District ( now in Pakistan) on December 31, 1899 in the family of Shri
Mukha Singh Ji and Smt. Narayani Devi Ji. He was being brought up with due
affection and indulgence, but when he was just 6 years, his father died
after brief illness. This untimely loss was a big jolt to the family. Then
the responsibility of looking after the family gravitated to the shoulders
of his mother Narayani. The little boy Avtar was entrusted to the care of
Shri Nand Lal, a local priest, for education as there was no school in the
village. In a short span of time he was able to study scriptures. As he
grew, Avtar proved to be extraordinarily intelligent.
Family hardships made Avtar a very strong
and determined person. When he was just 12, his maternal uncle Shri Narain
Singh took him to Rawalpindi. In Rawalpindi, Avtar worked first at a hotel
and then as a porter at railway station. There, he incidentally came in
contact with Seth Sawan Mal.
Impressed by his honesty, integrity and
hard work, Seth Sawan Mal employed Avtar in his bakery and eventually he
made him a partner and handed over the whole unit to him. This was a step
that marked the beginning of Avtar's life of determination and firm faith
in goodness.
The Holy Meeting
On 25 May 1929 came the turning point in the life of Baba Avtar Singh Ji,
when he met his guru Baba Buta Singh Ji in Peshawar. Ecstasy took hold of
him and he was all praise for the Master and Nirankar, the Formless God all
around. He surrendered himself completely to Baba Buta Singh Ji and
announced that hereafter his life would follow the way as Baba Buta Singh
Ji would lead. He declared that he had found his destiny
at the holy feet of Baba Buta Singh Ji. The latter was also happy because
he found in Baba Avtar Singh Ji the kind of disciple he had been looking
for, a person who would surrender his body, mind and material assets at the
altar of divinity and be prepared to take the spiritual light to the masses
and share the eternal bliss with those who were otherwise fumbling in the
darkness of ignorance.
From that day both Baba Buta Singh Ji and
Baba Avtar Singh Ji worked together. The movement gathered momentum
gradually. As expected, they faced a lot of opposition from the orthodox
elements, but this failed to deter them from the path of truth. The two
were together for about 14 years. On many occasions, Baba Avtar Singh Ji's
loyalty, sincerity, devotion and dedication towards his True Master and the
Almighty was put to test. Every time, he proved up to the mark and won
praise from the True Master.
Expansion
Baba Avtar Singh Ji succeeded Baba Buta Singh Ji and preached the divine
message during the period from 1943 to 1962. He was all out for the uplift
of mankind through dissemination of the divine word. He faced opposition
from different fronts in carrying out his missionary obligations, but he
remained moulded and welded to the Truth. He appeased the flood of
opposition with his deep spirit of humility and love. He possessed
wonderful skill to convince his critics, provided they chose to listen to
him. There are many instances where critics, after listening to Baba Ji,
joined the Mission and dedicated their lives to the propagation of its message.
Following the partition of India in 1947, Baba Avtar
Singh Ji had to shift from Rawalpindi (now in Pakistan) to Paharganj, Delhi
(India). Devotees migrating from Pakistan also maintained their contact
with Baba Ji and sought rehabilitation in and around Delhi. In order to
meet the requirements of the children of the devotees and others, Baba
Avtar Singh Ji opened Sant Nirankari School in Paharganj, (which is now a
Senior Secondary School). Subsequently, he also established Sant Nirankari
Colony in North Delhi and shifted the Headquarters of the Mission there.
Santokh Sarovar (now called Nirankari Sarovar) was also developed near the
Colony.
The ideology of the Mission was easy to
understand and follow in practical day-to-day life. It attracted people
from all castes and communities. The Mission prescribed no cumbersome
rituals or costly ceremonies and liberated people from all kind of taboos.
Then, it loved all and hated none. The masses that had just experienced the
havoc that communalism and religious intolerance could play with the
mankind, gone through the misery before Partition and suffered from the
agony even thereafter. They had not only seen the disease of casteism in
its full swing, but felt the sting also, welcomed the Mission where all of
them were treated as equally respected and dignified members of one human
society. They found here what they really needed—the Mission under the
spiritual leadership of Baba Avtar Singh Ji, was providing spiritual balm
to heal their worldly wounds, the inner strength to bear the sorrow and the
morale boosting to continue their journey of life.
The orthodox elements continued to harass
Baba Avtar Singh. One day, while a congregation was going on at the
residence of Baba Avtar Singh Ji, some people came and started shouting
slogans against him. When they continued for some time and did not
disperse, some of the disciples asked for Baba Ji’s permission to go and
teach them a lesson. Instead Baba Ji asked some disciples to go and offer
them water. The demonstrators felt very happy. But when they came to know
that the water was being offered on behalf of Baba Avtar Singh Ji, they
felt ashamed at their mistake and realized how He possessed divine
qualities of compassion, love for all and forgiveness.
Organisational
Set-up
To give an organisational outfit to the expanding Mission, Baba Avtar Singh
Ji founded Sant Nirankari Mandal in 1948 and got it registered with
Headquarters at Delhi.Establishing branches in various cities with
Pramukhs-incharge also came in the priority agenda of the Master for
holding regular congregations and taking forward the message of the
Mission. For this very purpose, Sant Nirankari Sewa Dal also came into
being in 1956 with Chacha Pratap Singh Ji as its Head.
Publication wing was set up for books and periodicals.
Bringing various books containing philosophy of the Mission were attempted
by missionary scholars with deep inspiration from the Master. The Avtar
Bani, considered the essence of the Nirankari Ideology, was published in 1957.
Devotee Once Again –
A rare example
One of the unique things related to Baba Avtar Singh Ji is that during his
life time itself he took a decision to revert from the Satguru to an
ordinary devotee. The Annual Nirankari Sant Samagam which opened on November
5, 1963 was, of course, the first occasion when devotees from all over saw
Baba Gurbachan Singh Ji as the Spiritual Head of the Mission. With this,
the Satguru stood manifested in Baba Gurbachan Singh Ji. As a devotee, Baba Avtar Singh Ji became an
example to others. He showed full reverence to the Satguru of the time,
Baba Gurbachan Singh Ji.
In 1969 Baba Gurbachan Singh Ji and
Rajmata Kulwant Kaur Ji left for tour to U.K. The tour had, however, to be
cut short because of sudden deterioration in the health of Baba Avtar Singh
Ji who breathed his last on September 17, 1969 i.e., after a few days of
their return.
Last Journey
Going by worldly norms, having been the spiritual head of the Mission for
about 20 years, many devotees insisted that Baba Avtar Singh Ji be given a
grand funeral with sandal wood etc. But Baba Gurbachan Singh Ji explained that
a dead body is just a dead body whether it belonged to an ordinary person,
an intellectual, or even a holy man. So Baba Avtar Singh Ji was given a
simple funeral at the electric crematorium in Delhi.
| Baba Gurbachan
Singh Ji (1930-1980)
|
" It seems that nothing has been talked
about,
More than God. Yet, few care to realise Him."
|
|
Early Life
Baba Gurbachan Singh Ji was one of those
great masters who lived and died for the noble cause of human unity through
spiritual awakening. Throughout, he endeavored to transform the demoniac
face of human society and inculcate the spirit of peaceful co-existence,
love and harmony. He was pained to find people quarrelling and suffering
because of hatred generated by ignorance, blind faith and superstition.
Fortunately, Baba Gurbachan Singh Ji did
not have to go out to learn the real purpose of human life, the reason for
man's suffering and answer to his problems. His father, Baba Avtar Singh Ji
and the founder of the Sant Nirankari Mission, Baba Buta Singh Ji blessed
him with spiritual awakening and provided ample opportunity to him to
imbibe and practice the noble traits of selfless service, surrender to the
divine will and truthful living, free from any kind of hatred or jealousy.
This turned his life into a practical version of spirituality, a living
example of divine truth, so much so that Baba Avtar Singh Ji chose to see
the Satguru manifesting himself in him and preferred to live as an ordinary
follower of the Mission for the rest of his life.
Baba Gurbachan Singh was born on December
10, 1930 in Peshawar (now in Pakistan). He received boundless love and
affection from his parents, Baba Avtar Singh Ji and Jagat Mata Budhwanti Ji
as also from the then True Master Baba Buta Singh Ji, residing with the
family at that time. Right from his infancy, the child Gurbachan manifested
rare and remarkable qualities. These qualities comprised sensitiveness to
human sorrow and suffering, sympathy for the afflicted, avoidance of
disputes, discord and malice as also appreciation of fine traits in others.
Gurbachan was a shining student. After
doing his Middle from Peshawar, he matriculated from the Khalsa School,
Rawalpindi. He, however, could not pursue his studies further, because of
the turmoil leading to Partition of India. He, however, acquired rich and
rare experience of practical life by his wisdom and intelligence.
During the turbulent days preceding the
Partition, every parent wished to be relieved of his pressing
responsibilities as quickly as possible. Accordingly, Bhai Manna Singh
solemnized the marriage of his daughter, Kulwant Kaur Ji, with Gurbachan
Singh Ji on April 22, 1947, at a simple ceremony. Kulwant Kaur Ji who
subsequently became popular as Nirankari Rajmata, marched shoulder to
shoulder with her husband. Surely, the couple had been united by the
Almighty for the well being of humanity.
During Partition, people were migrating to
India. For the migrants of the Rawalpindi area, a camp was set up at Wah,
near border. The Camp Officer entrusted to young Gurbachan the job of
looking after the inmates of the Camp. The step had a deeper significance.
It was actually a test of Gurbachan’s spirit of selfless service,
self-sacrifice and sense of justice which was displayed by him admirably.
One day when it was announced on behalf of the Government that those
desirous of migrating to India, could do so by aeroplanes, then available,
all the devotees left for India, leaving their belongings to the care of
Gurbachan Singh Ji. A few days later, he loaded all the belongings of the
devotees in a goods train and reached India.
Following the migration, while Baba Avtar
Singh Ji resumed the Mission's activities in Delhi, Baba Gurbachan Singh Ji
started business in auto-parts, first in Jalandhar in Punjab and later in
Delhi. Simultaneously, he took keen interest in congregations. He would
drive Baba Avtar Singh Ji to the places of congregations both in the
morning and in the evening. Besides being at the service of the Satguru, he
attended to devotees also.
Head of the Mission
On December 3, 1962, while addressing a
gathering of devotees at Paharganj in Delhi, Baba Avtar Singh Ji declared
that hereafter they should address Gurbachan Singh Ji as Satguru, the True
Master. On November 5, 1963, the entire Nirankari world saw the Satguru
already manifested in him when they assembled in Delhi for the 16th Annual
Nirankari Sant Samagam.
Organisational Reforms
With the passage of time, the fast growing
number of devotees needed some organizational reforms. For this purpose,
Baba Ji convened the First Mussoorie Conference on July 17 & 18, 1965,
which was attended by the organizers and the preachers of the Mission. A
number of important decisions were taken to streamline the administrative
outfit and to spread message of Mission. To this end, the administrative
work of the mission in the country was divided into four zones.
On a suggestion from Baba Avtar Singh Ji
who attended this conference as one of the missionaries, it was decided to
start Building fund for setting up Satsang Bhawans to enable devotees to
hold congregations regularly. As suggested by the devotees from foreign
countries, it was also decided to undertake missionary tours abroad.
Through world-wide tours of Baba Ji and
his missionaries, the message of the Mission spread across the globe. In
this way, the campaign for human redemption and spiritual enlightenment
hitherto confined to the boundaries of India, began to travel overseas
also.
Baba Ji convened the Second Mussoorie
Conference on May 14th, 15th and 16th, 1973. The Conference turned out to
be a watershed in the history of the Mission as it proposed a code of
conduct for the missionaries. It was also decided at this conference that
while we may not hate others on account of their diet-habits, we ourselves
should abstain from the use of all kinds of intoxicants. Another decision
was to promote dowry free marriages and observe austerity in other social
functions.
Baba Ji gave a clarion call to all,
especially the youth to implement the above decisions. He exhorted them to
come to the fore for propagating the Mission and combating the social evils
vigorously. He advised the older generation to give full encouragement to
the youth in this direction, failing which they would not only themselves
lag behind but also hamper the progress of the Mission. Interestingly, Baba
Ji's son Hardev (the present Head of the Mission) and daughters Niranjan,
Jagjit, Mohini and Swaran all joined Sewa Dal, (selfless voluntary service
unit) as its Primary Members.
A Multidimensional
Vision
Baba Gurbachan Singh Ji had his own
peculiar style of working. While people spend a long time in framing
detailed plans and projects, He believed in prompt implementation also.
That is why he was able to turn the apparently impossible looking into the
possible. A little ahead of the Sant Nirankari Colony, the Mission had a
large piece of wasteland. In 1965, when the country was facing a severe
shortage of food grains, Baba Ji thought of contributing his mite in this
direction by bringing the said wasteland under cultivation.
The poor and arid condition of the soil
did not, however, permit its cultivation. According to all the neighbouring
cultivators, accumulated salinity had rendered it unfit for cultivation. The
experts of the Indian Agricultural Research Institute, New Delhi too
considered the land unproductive. This seemed to be the general consensus,
but undeterred by such pessimistic verdicts, the enterprising and
innovative Baba Ji took up the challenge.
A little away from the land in question,
the Government had set up a Water Treatment plant. The effluent from this
plant made the surrounding area quite unhygienic. Baba Ji chalked out a
project to divert the effluent to this barren land. Thousands of devotees
worked day and night for digging a long drain to divert the flow of this
effluent from the plant to this land. In due course, the wasteland was
transformed into a lush green field. The neighbouring farmers were amazed.
The officials of the Indian Agricultural
Research Institute too were wonder-struck when invited to see the wasteland
yield a rich crop. They remarked that it was indeed a miracle. Baba Ji,
however, said that even an impossible task could be accomplished, given
dedication, firm faith and hard work. Incidentally, the following year was
proclaimed as the year of "Green Revolution". The land in
question topped in production of food grains in the area.
Likewise, keeping in view the scarcity of
petrol facing the country, Baba Ji with a knack for innovation, converted
the petrol engines of the Mission's vehicles into diesel ones.
Interestingly, the entire work was done in the Mission's own workshop under
Baba Ji's supervision and guidance. All this was a message to the world
that hard work and sincerity of purpose was the master key to achievement.
Though not a qualified architect or
engineer, Baba Ji himself conceived and designed the plans of the Bhawans.
This is a testimony to his being genius. The imposing hall at the first
floor of the Nirankari Satsang Bhawan in Sant Nirankari Colony, Delhi, is
an example of his architectural skill. Dispensaries and schools were also
set up along with various Bhawans. Buildings of two Senior Secondary
Schools in Delhi and a Degree College at Sohna, Distt. Gurgaon, Haryana
were also constructed as per Baba Ji's plans. Baba Ji took keen interest in
homeopathy also.
Resistance
Quite predictably, the voice of truth
first raised by Baba Buta Singh Ji and Baba Avtar Singh Ji and now spread
by Baba Gurbachan Singh Ji was resisted by the orthodox. The rapid progress
of the Mission had sometimes upset these elements to the level of
desperation. Many a time, Baba Ji called upon them to first understand the
Mission and then point out if there was anything wrong. But all his
gestures fell flat on them. Congregations were disturbed at many places.
Violent attacks were also reported from several centers.
The worst in the chain was the attack on
the Baisakhi Samagam in Amritsar on April 13, 1978. Baba Gurbachan Ji was
scheduled to address the Samagam. But before he arrived, about 200 fanatics
attacked the congregation. The police opened fire. Eighteen precious lives
were lost. The incident was followed by a court case. Several Nirankari
saints remained in judicial custody for about two years before they were
acquitted honourably. The case was declared to be false and fabricated. The
court passed severe strictures against the then Government of Punjab for
filing a totally false case against innocent Nirankaris. The court held
fanatics responsible for brutal attack on peaceful Nirankari congregation.
While the case was on, Baba Gurbachan
Singh Ji did not sit back due to the turmoil. He declared that Truth had
always to face such opposition and the greatest quality of the saints is
that they do not feel frustrated realising that the Truth is on their side
and it must triumph in the long run. There was, therefore, no let up in the
activities of the Mission.
The opposition, however, did not end with
the historic Karnal verdict in the Amritsar case, acquitting all the
accused Nirankaris, including Baba Gurbachan Singh Ji, honourably. The
fanatics made Baba Gurbachan Singh Ji personally the target of their
violence. They made an attempt on his life first in Kanpur in Uttar Pradesh
and then near Durg in Madhya Pradesh.
Ultimately, Baba Ji fell to their bullets
in Delhi on April 24, 1980. Naturally, every peace-loving person lamented
and condemned the senseless act of the fanatics as an attack on love and
peace by the forces of hatred and violence. “An Apostle of God's glory, a
Messiah of human unity and a true social reformer, had fallen prey to
religious intolerance", commented newspapers. It was another blot on
human history, said the intellectuals. And the peace-loving humanists felt
that humanism had been ravaged.
Mere condemnation of the brutal act would,
however, not suffice. The entire Nirankari world was in dismay. Their sense
of tolerance as also the patience was under severe stress. It was only for
the successor of Baba Gurbachan Singh Ji, His son Baba Hardev Singh Ji came to their rescue. He put aside his own worldly sentiments usual for a son on the tragic demise of his father and consoled every follower of the Mission to face the tragedy boldly and without any feeling of vengeance.
|
|
|
|
|
|
Introduction:
The Sant Nirankari Mission is neither a religion nor a sect already
prevalent in the world; rather it is a spiritual movement. It is a way of
leading a virtuous householder's life while remaining devoted to the
'FORMLESS GOD'.
The Mission endeavors to establish Universal Brotherhood through granting
the perception of the Supreme Father, God, in every human being. Thereby
including love, understanding and non-violence.
The Mission firmly believes in the fundamental truth that the Formless God
is the Sole Creates Nurturer and Destroyer of this visible universe and HE
is worth knowing. And his realization is attainable only in human life
through the grace of a God-realized soul and its bestowed is known as the
TRUE MASTER or SATGURU.
The TRUE MASTER or SATGURU is the embodying of the Formless God that works
through a physical form and is not bound by any particular caste or
religion. As a matter of whole of humanity and emancipates through divine
knowledge.
Devotees who perceive that the Formless God - 'NIRANKARI' is all pervading
i.e., HE is in every particle of the universe, is a NIRANKARI. They
remember him all the time, everywhere and in all circumstances.
History
of the Mission:
The Sant Nirankari Mission Started as a Spiritual movement in Peshawar in
1929, when Baba Buta Singhji began to preach these messages.
In 1943, Baba Buta Singhji passed on the responsibly to lead the Mission
and take its massage forward, to his distinguished devotee as well as a
dedicated disciple, Baba Autar Singhji.
In 1962, Baba Autar Singhji passed on the Spiritual mentorship of the
Mission to Baba Gurubachan Singhji.
But in 1980, 24th April Baba Gurubachan Singhji was assassinated and ever
since this Supreme sacrifice of His, the divine responsibility has been
carrying out by His Holiness Baba Hardev Singhji Maharaj.
Under the divine guidance of the True Master The Sant Nirankari Mission is
presenting a beautiful picture of unity in diversity. It is collecting
different flowers of humanity.
In other words, the Mission is a living expression of the saying that
'religion unites and never divides'.
Beliefs:
* Devotion
Ordinarily, devotion is aimed at God-realization, but Mission reiterates
that devotion to God is truly meaning full only after knowing and realizing
God that is "FIRST KNOW, then WORSHIP'.
Only after the realization of the omnipresence of the all-pervading God. We
imbibe Saintly traits and the sense of ego dissolves making place for
feeling of love, respect, service and humility to take roots and become an
integral part of life.
* Universal Brotherhood
The Mission believes that there is no way to bring about Universal
Brotherhood without realizing the Fatherhood of one Universal God.
This spirit of Unity eliminates the possibilities of confrontation between
the various efforts being aimed for the development and welfare of the
mankind. For this reason, science advancement does not contradict
spirituality instead compliments to the later.
But the gigantic structure of scientific progress cannot stand without
spirituality as its foundation. That scientist who believes in Universal
brotherhood will use science for the up liftment of the society and not for
the annihilation.
Thus, the Sant Nirankari Mission does not consider science as an impediment
in the path of human perfection; on the other hand, the Mission is of the
views that Spiritual enlightenment is essential for scientific and material
progress.
* Reform
The Sant Nirankari Mission believes that every individual constitute
society; and once this each unit - the individual, reforms himself or
herself and then his or her family, then society as a whole will be
reformed.
* Social Welfare
After imbibing the divine knowledge, one proceeds towards Godliness and all
the human values get reflected in one's behavior. Inspired by these values
all the devotees (Nirankaris) voluntarily participate in the social welfare
activities.
Today, Satguru Babaji is carrying on many programs of social welfare
throughout the world, like:
* Blood Donation Camps
* Eye Treatment and Operation Camp
* Health Check-up Camps etc.
The Blood Donation Camps are being held in every part of India and in all
the worldwide centers on 24th April every year to mark the sacrifice of
Baba Gurubachan Singhji.
Nirankari Baba says "Today there are people who shed the blood of
innocent people on the roads and in streets. But efforts should be that
blood must flow in Veins and not in Drains. Devotees do not shed blood of
others; rather they donate blood so that it may give new life to others by
flowing in their veins."
Along with spiritual knowledge, the Mission has a number of educational
institutions at various places, where formal education is imparted to
students so that they grow up as ideal citizen with noble character.
There are SANT NIRANKARI PUBLIC SCHOOLS and SANT NIRANKARI COLLEGES are
also there to impart university level education in areas like Sonepat,
Lopar to name a few.
The SANT NIRANKARI BHAWANS have become a common forum for different
sections of the society that is open for everyone irrespective of caste or
sect.
Thereby presenting a picture of an ideal relationship based on pure lone
and other human values. Nirankari Baba initiated and developed the custom
of Simple and Mass Marriages, laying stress on avoiding dory and
unnecessary pomp and show during the weddings.
Steps to wipe of intoxication had been taken and the success achieved in
this field is certainly unique.
The Sant Nirankari Mission is always in the forefront regarding relief
measures at the time of natural calamities such as earthquake, floods,
cyclone etc. in any part of the country. Volunteers of the Mission's
SEWADAL can be seen working and devoting all their resources - physical,
mental and material during times of need.
Avtar Bani
The Avtar Bani outlines the key philosophy of the
Sant Nirankari Mission, and serves as the group’s primary text, though not
necessarily a holy book. It is named after its author Shahenshan Baba Avtar
Singh.[SNM 3] Its initial version was first published in 1957. Its predecessor, theSampuran Avtar Bani (“complete Avtar Bani”) was
published in 1965. The Avtar Bani was originally written in Punjabi verse,
but some stanzas were in the Urdu and Sindhi language. It contains 376
hymns which describe the qualities of Formless God (Nirankar), the important role of a spiritual in
attaining God-realisation, the kindness and grace of the “True Master”, the
purpose of human life, the five fundamental principles, true devotion and
how a man can lead a saintly life. It has been published in Gurumukhi,
Devnagari, Urdu and Roman scripts. It has also been translated and
published in English (verse and prose), Hindi, Bengali, Gujarati, Tamil,
Telugu, Nepali and Marathi verse.
|
|
|
|
|
చరిత్ర: : ఎవరికి వారు తమ ధర్మాన్ని ఆచార వ్యవహారాలు , పండుగలు
, కర్మకాండల ద్వారా తయారు
చేసుకోవటం వలన అసంకల్పితంగా మానవుల
మధ్య భిన్న భిన్న సాంప్రదాయాలు , జాతులు ,
అధికశాతం భక్తులు ఈ కర్మ కాండలనే ధర్మానికి ఆది అంతముగా భావిస్తూ వాస్తవమైన సత్యానికి దూరమై పోతున్నారు .ఈ నేపద్యంలో మిద్యావాదం వాదం నుండి సత్యాన్ని పునరుద్ధరించటానికి సంత్ నిరంకారి మిషన్ ఆధ్యాత్మిక ఆందోళనకు మే 25
1929 న పెషావర్ పట్టణంలో ( ప్రస్తుత
పాకిస్తాన్ ) అంకురార్పణ జరిగింది . సంత్
నిరంకారి మిషన్ యొక్క వ్యవస్థాపక పీటాధిపతి బాబా బూటా సింగ్ జి వారు ప్రతి మానవుడు కూడా సద్గురు కృపతో
భగవంతున్ని దర్శించవచ్చని ప్రపంచానికి
తెలియజేసారు .
బాబా అవతార్ సింగ్ జి వారు బాబా బూటా సింగ్
జి వారి నుండి ఈ బ్రహ్మ జ్ఞానాన్ని పొంది ఇద్దరు కలిసి ఎవ రైతే భగవంతుని ఉనికిని
తెలుసుకోకుండా భక్తిని చేస్తున్నారో అటువంటి వారిని ఆధ్యాత్మికంగా జాగురూకత
చేయటానికి ఉపక్రమించారు . వీరిద్దరూ 14 సంవత్సరాలు కలిసి ఈ కార్యాన్ని
నిర్వర్తించారు . 1943 లో బాబా బూటా
సింగ్ వారు బ్రహ్మ లీనం అయిన పిదప బాబా
అవతార్ సింగ్ జి వారుమిషన్ యొక్క ప్రచార
ప్రసార భాద్యతలు బూటా సింగ్ జి వారి ఆశయాలకు అనుగుణముగా స్వీకరించారు .
1947 లో జరిగిన దేశవిభజన సమయంలో బాబా అవతార్ సింగ్ జి వారు డిల్లీ చేరుకున్నారు
. 1948 లో సంత్ నిరంకారి మండల్ ను
రిజిస్టర్డ్ బాడీ గా నమోదుచేయించి మిషన్
యొక్క రూపు రేఖలను మరియు విధి విధానాలను నిర్దేశించారు .
మిషన్ యొక్క సిద్ధాంతాలకు ప్రామాణిక గ్రంధం
అయిన సంపూర్ణ అవతార్ వాణి ని
భక్తులకు అమూల్యమైన వరముగా ప్రసాదించారు .
1962 వ సంవత్సరం లో బాబా అవతార్ సింగ్ జి
వారు ఒక సాధారణ ప్రచారకుడిలా వ్యవహరించే నిమిత్తం బాబా గురు బచన్ సింగ్ జి ద్వార సద్గురువుగా ప్రకటిత మయ్యారు .. బాబా
గురు బచన్ సింగ్ జి వారు సాధారణ మానవుని
దైనందిక జీవితానికి ఉపయోగ పడేలా సంత్ నిరంకారి మిషన్ ను పరిచయం చేసారు..
అన్ని విధాలుగా అభివృద్ధి చెందుతున్న మిషన్
యొక్క ప్రాముఖ్యతను చూసి ఓర్వలేని కొందరి మతోన్మాదుల తూటాలకు 24 ఏప్రిల్ 1980 న బలయ్యారు . తదనంతరం వారు
బాబా హరదేవ్ సింగ్ జి మహారాజ్ రూపంలో సద్గురువుగా
ప్రకటితమయ్యారు .. బాబా హరదేవ్ సింగ్ జి మహారాజ్ వారి ఆధ్యాత్మిక మార్గదర్శకత్వంలో మిషన్ విశ్వ వ్యాప్తంగా అభివృద్ధి చెందుతుంది .
ఆధ్యాత్మిక జాగురూకత ఒక్కటే మానవ ఐక్యత
, సౌభ్రాతృత్వం, విశ్వా వికాసానికి
తోడ్పడే ఏకైక సాధనం ఇక్కడ విశ్వ మానవ బంధుత్వం అనేది కేవలం స్వప్నమే కాదు
అది సాధించగలిగేటటువంటి లక్ష్యం.
ఈనాడు మిషన్ కు విదేశాలలో ఉన్నటువంటి
25౦ శాఖలతోపాటు 2477 పై చిలుకు శాఖలు విశ్వ వ్యాప్తంగా ఉన్నాయి . ఈ విధంగానే 772 సత్సంగ్ భవనాలలో నిత్యమూ సత్సంగాలు జరుగుతూ ఉంటాయి
.
ఇంగ్లాండ్ , కెనడా , అమెరికా,జర్మనీ , హాంగ్
కాంగ్ ,ఆస్ట్రేలియా , ఆస్ట్రియా ,ఫ్రాన్స్ , హాలండ్ , ఇటలీ మోరిషి యస్ , నేపాల్ ,
న్యూజీల్యాండ్ , నైజీరియా ,
ఇండోనేషియా , మలేషియా మరియు ఫిల్లిపిన్స్ వంటి దేశాలలో విశ్వ మానవ ఆధ్యాత్మిక సంస్థగా
నమోదు చేయబడినది .
ఆగష్టు 2012 వ సంవత్సరంలో ప్రప్రధమంగా
నిరంకారి అంతర్జాతీయ సమాగం ఇంగ్లాండ్
దేశంలో నిర్వహించబడినది .వివిధదేశాల నుండి భక్తులు శ్రద్ధతో పెద్ద సంఖ్యలో ఈ సమాగంలో పాల్గొన్నారు .ఈ సమాగం యొక్క ముఖ్య
ఉద్దేశం ఏకత్వం మరియు సహోధరత్వంతో కూడుకున్న సందేశాన్ని ప్రతి ఒక్కరికి చేరవేయటం .ఈ సందర్భముగా “ఏకత్వ నృత్యం “ ( Bhangra Dance for Oneness ) ప్రదర్శనలో 2552 మంది మహాపురుషులు
పాల్గొని సరి క్రొత్త గిన్నీస్ బుక్ అఫ్
వరల్డ్ రికార్డ్ ( Guinness Book Of World Record ) ను సృష్టించారు .
సంత్ నిరంకారి మండలి విశ్వ వ్యాప్తంగా చేపడుతున్న ఆధ్యాత్మిక ,
సామాజిక , ఆర్ధిక మరియు నైతిక కార్యక్రమాలను గుర్తించి UNO జూలై 2012 లో ECOSOC ( United Nations Economic and Social Council )కు విశిష్ట సలహాకార హొదాను కల్పించింది .
సందేశం : సంత్ నిరంకారి మిషన్ ఈశ్వర అనుభూతిని కలుగ
చేసేటటువంటి మిషన్. పరమాత్మ మరియు పరమాత్మ యొక్క సృష్టి , మానవత్వము
ఒకటే అనేటటువంటిది మిషన్ యొక్క మౌలిక సందేశం. భగవంతుని యొక్క భిన్న భిన్న నామాలు
మరియు మానవ సభ్యత , సంస్కృతి మరియు ధార్మిక విశ్వాసాలలో వున్న విభిన్నత యొక్క అర్ధం ఒక సంప్రదాయాన్ని కలిగి ఉన్నటువంటి
వారి పూజింపబడే భగవంతుడు, ఇతరులద్వార పూజింపబడే భగవంతుడికంటే వేరుకాదు మరియు బాహ్యంగా కనిపించే భిన్నత్వం వలన అంతర్లీనంగా ఉన్నటువంటి ఏకత్వం దర్శించటం
దుర్లభమవుతుంది .
పరమపిత ఒక్కడే . విభిన్న నామాలను కలిగి వున్నటువంటి వాడనే ఎరుకను కలిగి
ఉన్నట్లయితే అదృశ్యంగా మరియు గుప్తంగా ఉన్నటువంటి
విశ్వ బంధుత్వపు సూత్రం ( బంధం )బహిర్గితం అవుతుంది .
మన మిషన్ గురువులను మరియు యుగ యుగాలుగా అవతరించిన గురువులను మరియు ప్రవక్తలను పరిపూర్ణంగా గౌరవిస్తుంది.
ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానం యొక్క జ్ఞానబాండాగారముగా ధర్మ గ్రంధాలను కూడా గౌరవిస్తుంది .ఐతే మిషన్
యొక్క ఉద్దేశ్యం మనం ఏ గ్రంధాలనైతే చదువుతున్నామో మరియు పదే
పదే శ్రవణం చేస్తూ, ఉచ్చరిస్తూ ,
మననం చేయటమే కాకుండా వాటిని నిత్య
జీవితంలో ఉపయోగించుకోవాలి
మనం ఏ భగవంతుడినైతే ఆరాధిస్తున్నామో ఆ భగవంతుని ఊరించి
తెలుసుకోవలసిన ఆవశ్యకత ఎంతైనా వుంది అని తెలియ చెప్పటమే మిషన్ యొక్క ముఖ్య ఉద్దేశం
.
మానవుడికి ప్రధమ శత్రువు అహంకారమని మరియు అహంకారానికి మూలం అజ్ఞానమని మిషన్ గట్టిగా విశ్వ సిస్తుంది .బ్రహ్మజ్ఞానప్రాప్తిద్వారా
అజ్ఞానాన్ని రూపు మాపి ఆత్మానుభూతిని
పొందగలం అనేది మన మిషన్ యొక్క మూల
సిద్ధాంతం.
కర్మకాండల ఆధారిత
ధర్మం, భిన్నభిన్న విశ్వాసాలు , ఆలోచనల కారణంగా మానవుల మధ్య దూరాన్ని పెంచేది వాస్తవికమైన ధర్మం కాజాలదు .
మానవులలో అంతర్లీనంగా ఉన్నటువంటి ఏకత్వం
మరియు సమానత్వాన్ని ప్రాప్తించే మానవత్వ ధర్మమే వాస్తవిక ధర్మము అనేది మిషన్ .అభిప్రాయం
.
అజ్ఞానంలో ఉన్నటువంటి మానవునిమనస్సు
ఈర్ష , ద్వేషం హింస , శతృత్వ
భావం వంటి అవగుణాలు జనించి మరియు ఎదుగుటకు
దోహదపడే సారవంతమైన క్షేత్రం .
అత్యంత ప్రమాదకరమైన మారణాయుధాలు
కూడా మన మనసులో ఇతరులకు హాని
చెయ్యాలి అనే భావన కలిగినప్పుడు మాత్రమే
గాయపరుస్తాయి . అందుచేతనే మనస్సుని ఉత్తమమైన, పవిత్రమైన ,శ్రేష్టమైనటువంటి దివ్య గుణాలకు
భాండాగారమైనటువంటి పరమాత్ముని
యొక్క నివాసస్థానంగా మలచాలి . భగవంతున్ని
ఆధారంగా చేసుకొనిన వ్యక్తులు , సమూహాలు ,
సాంప్రదాయాలు , ప్రాంతాలు మరియు దేశాల మధ్య ఉన్నటువంటి ఉద్రిక్తతలను నివారించ
వచ్చునని మిషన్ నమ్ముతుంది.
ఆంతరంగిక శాంతి ద్వారానే బాహ్యంగా
శాంతిని స్థాపించవచ్చు .పరమాత్మ యొక్క అనుభూతి
కేవలము ఆధ్యాత్మిక మార్గదర్శకుడైనటువంటి
సద్గురు యొక్క కృప మూలానే సంభవమని మిషన్ బలంగా విశ్వసిస్తుంది .
ఏ మనవుడైతే పూర్ణసద్గురు యొక్క
సన్నిధికి వచ్చి బ్రహ్మ జ్ఞాన ప్రాప్తిని
పొందినటువంటి వాడు అందరి కంటే సౌభాగ్యవంతుడు.. నిరంకారి భక్తుల యొక్క హృదయములో
సద్గురు యందు అత్యంత శ్రద్ధ , గౌరవం మరియు
పూర్ణ విశ్వాసం ఉంటాయి .
ఎవరి కృపతో బ్రహ్మ నాణాన్ని పొంది వాస్తవిక మరియు శాశ్వత ఆనందపు మార్గాన్ని
పొందారో అటువంటి నిరంకారి భక్తుల
దైనందిక జీవన శైలిలో మార్పు , జీవనాన్ని
మరింత సుఖప్రాయంగా మరియు విశ్వాన్ని అధిక ప్రేమ మయముగా మరియు నివాసస యోగ్యంగా తయారు చేయటంలో సంత్
నిరంకారి మిషన్ ప్రముఖ పాత్రనుపోషి స్తుంది.
సైన్సు మరియు ఆధ్యాత్మికతల మధ్య ఎలాంటి భిన్నత్వాన్ని మిషన్ గుర్తించటం లేదు .
సైన్సు ద్వారా లభించిన భౌతిక సుఖాలు మరియు
ఆధ్యాత్మికత వల్ల లభించినటువంటి
మానవత్వ విలువలను సమన్వయ పరచటం ద్వారా
తన జీవితాన్ని ఆనందమయం
చేసుకోగలుగుతాడు .
గురు పరంపర
సద్గురు బాబా భూటా సింగ్ జీ
1929 నుండి 1943 వరకు
సంత్ నిరంకారి మండలి వ్యవస్థాపకులు బాబా బూటా సింగ్ జీ 1873 వ సంవత్సరం లో
హెద్ వాల్ గ్రామంలో కైమాల్ పూర్ జిల్లా ( ప్రస్తుత పాకిస్తాన్ ) విషాల్ సింగ్ జీ
మరియు మాయావతి సింగ్ జీ వారికి తనయుడిగా జన్మించారు. చిన్న తనము నుండే ఆధ్యాత్మికత
జిజ్ఞాసను కలిగి ఉండి గురు బాణీ ( గురు నానక్ రచించిన ఆది గ్రంధం ) నందలి
శ్లోకాలను ఆలపించుట యందు అత్యంత శ్రద్ధాశక్తులను కనబరుస్తూ వాటిని
వ్యాఖ్యానించటంలో ప్రావిన్యతను సంపాదించారు. ఇదే వారిని ‘సత్యాన్ని ఆవిష్కరించుకుని మరియు
సాక్షాత్కరించుకోనుటకు తోడ్పడుతుంది.
ఏ ఆధ్యాత్మికత కార్యక్రమానికి వెళ్ళిన గురు బాణీ లోని శబ్దాలను , శ్లోకాలను
పాడినప్పుడు తన్మయత్వానికి లోనై బాహ్య ప్రపంచాన్ని మరిచిపోయేవారు.
ఒకనాడు ఈ క్రింది వరుసను పాడుచుండగా
“ మోహన్ ఘర్ ఆవో , హవున్ కరో జో దరియా ”
Oh Lord Come home I humbly entreat
దీని భావం : ఓ పరమాత్మ ! వినయంతో మా గృహానికి ఆహ్వానిస్తున్నాను.
శ్రవణం చేస్తున్న భక్తులందరూ పరవశిస్తూ ప్రతిస్పందించేవారు. భాయి సాహెబ్ కహన్
సింగ్ జీ కార్యక్రమం అనంతరం “ బూటా సింగ్ జీ నీ భగవంతుడు ఎక్కడ ఉన్నాడు ?
నీవు
ఎవరిని కలవాలని అనుకుంటున్నావు. ” దానికి కొనసాగింపుగా “ ముందు ఆ భగవంతున్ని తెలుసుకో , లేనిచో నీ ఆహ్వానం నిష్ప్రయోజనం .” వెంటనే బాబా బూటా సింగ్ జీ , “ అయితే ఎలాంటి ఆంక్షలు విధించకుండా ఆ
పరమాత్మలి దర్శించాలని తపిస్తున్నాను. ఈ ప్రపంచ మానవులు కూడా నాలాగే ఈ బ్రహ్మ
జ్ఞానం కొరకే తపిస్తున్నారు. ”
కహన్ సింగ్ జీ , “ సత్యాన్ని ఈ ప్రపంచం ఎప్పుడు అంగీకరించలేదు.
ప్రాపంచిక వస్తువుల మత్తులో మరియు అహంకారానికి లోనైన మానవుడు భగవత్ భక్తుడు తెలిపే
విషయాలను తేలికగా అంగీకరించడు . వ్యతిరేకత , విమర్శ , నిరాధరణలు ఎదురవుతాయి. ”
యుగ యుగాలలో సత్యానికి
ప్రతి బంధకాలు సృష్టించే వారు అనేకులు. 40 సంవత్సరాల వయస్సులో బాబా బూటా సింగ్ జీ
ఈ బ్రహ్మ జ్ఞానాన్ని పొందినప్పటికీ 15 సంవత్సరాల వరకు ఎవరికి తెలుపలేదు. ఆ తరువాత
జిజ్ఞాసులకు బ్రహ్మజ్ఞానాన్ని తెలపటం ప్రారంభించారు. మే 1929 లో బాబా అవతార్ సింగ్
జీ వారు బాబా బూటా సింగ్ జీ నుండి జ్ఞానం పొందిన రోజున సంత్ నిరంకారి మిషన్ అధికారికంగా
స్థాపించబడింది. వీరిద్దరూ కలసి ఈ ఆధ్యాత్మిక వెలుగును మానవాళికి పంచటానికి
అహర్నిశలు శ్రమించారు.
1943 సంవత్సరంలో బాబా
బూటా సింగ్ జీ బ్రహ్మలీనమై బాబా అవతార్
సింగ్ జీ రూపంలో ప్రకటితమయ్యారు.
సద్గురు బాబా అవతార్ సింగ్ జీ
1943 - 1962
బాబా అవతార్ సింగ్ జీ వారు డిసెంబర్
31 1899 న ముఖా సింగ్ జీ మరియు నారాయణీ దేవి గారికి ప్రియ తనయుడిగా జీలం
జిల్లాలోని లతీఫాల్ అనే కుగ్రామంలో ( ప్రస్తుత పాకిస్తాన్ ) లో జన్మించారు.
6 సంవత్సరాల వయస్సులోనే తండ్రిని కోల్పోయారు. 12 సంవత్సరాల వయస్సులో రావల్
పిండిలో నౌకరుగా మరియు రైల్వే స్టేషన్లో పోర్టర్గా పని చేశారు. బేకరీ యజమాని సేట్ ‘సావన్మాల్ పని యందు వీరి నిబద్దతను గమనించి
తన బేకరీలో ఉద్యోగోగా అవకాశాన్ని కల్పించారు. తదుపరి ఆ బేకరీకే యజమాని గా చేశారు.
భగవంతుని యందు అత్యంత భక్తి శ్రద్ధలను కలిగి ఉంటూ తన వ్యాపారాన్ని కొనసాగించేవారు.
ఆ సమయంలో స్వాతంత్ర్య పోరాటంలో పాల్గొన్నారు.
తదుపరి వీరు మాతా బుద్దవంతి జీ ని పరిణయమాడారు. 25 – 05 – 1929 న వీరు బాబా బూటా
సింగ్ జీని కలసి ఈ బ్రహ్మ జ్ఞానాన్ని పొందారు. పరిపూర్ణంగా వారికి శరణాగతులై 14
సంవత్సరాలు సత్య ప్రచారం చేస్తూ వారి సేవలో నిమగ్నులయ్యారు.
1943 లో బాబా బూటా సింగ్ జీ వారు శరీరం చాలించాక బాబా అవతార్ సింగ్ జీ మహారాజ్ వారు సంత్ నిరంకారి మిషన్
యొక్క పీటాధిపతిగా సేవలను అందించటం ప్రారంభించారు.
1947 దేశ విభజన సమయంలో వీరు పరివారంతో ఢిల్లీ చేరుకుని ఈ భారతదేశంలో ఈ జ్ఞాన
ప్రచారాన్ని ఉదృతం చేశారు.
వీరు “ సంపూర్ణ అవతార వాణి గ్రంధాన్ని రచించారు. ”
సద్గురు బాబా గురు బచన్ సింగ్ జీ
196 2- 1980
వీరు 10
– డిసెంబరు –
1930 న పెషావర్ లో ( ప్రస్తుత పాకిస్తాన్ ) అవతార్
సింగ్ జీ మహారాజ్ మరియు బుద్దవంతి జీ వారి ప్రియ తనయుడిగా జన్మించారు.
వీరి వివాహం 22
– ఏప్రిల్ –
1947 న కుల్వంత్ కౌర్ జీ ( రాజ మాతాజీ )తో జరిగెను
.వీరు నిస్వార్ధ నిష్కామ భావంతో సద్గురువు యొక్క ఆదేశాలను తు చ తప్పకుండాపాటించిన
గురుశిఖ్.
వీరికి బాబా అవతార్ సింగ్ జీ వారు ౦౩ –
12 – 1962 న సంత్ నిరంకారి మిషన్ యొక్క బాధ్యతలను
అప్పగిస్తున్నట్లు ప్రకటించారు.
వీరి జీవితంలో తమకు ఎదురైనా సమస్యలనే కాక
మానవాళికి ప్రకృతి పరంగా ఎదురయ్యే సమస్యలను కూడా చిత్తశుద్దితో ,
అపారమైన విశ్వాసం మరియు దృఢ సంకల్పంతో పరిష్కరించేవారు .
ప్రతియుగములో కూడా సత్యానికి వ్యతిరేకత
ఉంటూనే వుంటుంది . సత్యాన్నివ్యతిరేకించే ఈ లోకం ఒకరిని శిలువను ఎక్కిస్తే ( ఏసు క్రీస్తు ) ,ఇంకొకరిని రాళ్ళతో కొట్టి దేశం నుండి వెళ్ళగొట్టారు ( మొహమ్మద్ ప్రవక్త )
.ఇంకొకరిని పసిబాలుని వయస్సులోనే చంపాలని ప్రయత్నించారు
( శ్రీ కృష్ణుడు ).
ఈ విధంగానే వారి సమయంలో భూటాసింగ్ మహారాజ్
మరియు బాబా అవతార్ సింగ్ జీ మహారాజ్ వారు ఏ వ్యతిరేకతనైతే ఎదుర్కున్నారో అదే
వ్యతిరేకతను పెద్ద ఎత్తున బాబా గురు బచన్ సింగ్ జి వారు కూడా ఎదుర్కొన వలసి
వచ్చింది. వ్యతిరేకులను ఉద్దేశించి బాబాజీ – ‘ ముందుగా మీరు మిషన్ యొక్క మూల సిధాంతాన్ని అర్ధంచేసుకోండి . పిమ్మట దానిలోని
దోషాలను గురించి చర్చించండి ‘ అని హితవు పలికేవారు . అయినప్పటికీ ముష్కరులు వీరి మీద మాటలతోనే కాక భౌతికంగా కూడా దాడి చేయటం మానలేదు , చివరకు ఈ సత్యం
కొరకే 24ఏప్రిల్ 198౦ న ముష్కరుల దాడిలో తుపాకి గుళ్ళకు బలయ్యారు . వారి త్యాగానికి గుర్తుగా
ప్రతి సంవత్సరము ఏప్రిల్ 24 న ‘ మానవ ఏక్తా దివస్ ’
గా నిరంకారి జగత్ జరుపు కుంటుంది . వీరి
మరణానంతరం సద్గురువుగా
బాబా హరదేవ్ సింగ్ జీ రూపంలో ప్రకటితంఅయ్యారు .
సద్గురు బాబా హరదేవ్ సింగ్ జీ
1980 -
సమయపు సద్గురువు బాబా హరదేవ్ సింగ్ జీ వారి జననం 23 – 02 – 1954 సంవత్సరంలో నిరంకారి కాలనీ, ఢిల్లీ యందు వారి తల్లి తండ్రులు అయినటువంటి బాబా గురు బచన్ సింగ్ జీ మరియు
కుల్వంత్ కౌర్ జీ వారు స్వగృహంలో జరిగినది. బాల్యంలో వీరికి తాతయ్య , నాయనమ్మ గార్ల రూపంలో షహన్ షా బాబా అవతార్
సింగ్ జీ మరియు జగన్మాత బుద్దవంతి జీ ల అపూర్వమైనటువంటి ప్రేమ లభించింది.
సంత్ నిరంకారి కాలనీ సమీపంలో ఉన్న రేడియో కాలనీలో వీరు
ప్రాధమిక విద్యను పూర్తి చేశారు. 196౩ లో యజువేందర్ పబ్లిక్ స్కూల్ పటియాలలో
మిగిలిన విద్యను పూర్తి చేశారు. 1969 లో స్కూల్ విద్యను ఇక్కడనే పూర్తి చేసి ఉత్తీర్ణులయ్యారు. స్కూల్ లోని
విద్యార్ధులకు మరియు అధ్యాపకులకు వీరు ప్రీతీ పాత్రులయ్యారు.
సద్గురు బాబా హరదేవ్ సింగ్ జీ మహారాజ్ వారి వివాహం సవిందర్
జీ తో 14-11-1975 వ సంవత్సరంలో బాబా గురు బచన్ సింగ్ జీ మరియు రాజ మాతాజీ గారి
ఆశీర్వాదంతో జరిగింది.
బాబా హరదేవ్ సింగ్ జి మహారాజ్ వారి ఆధ్యాత్మిక
మార్గదర్శకత్వంలో మిషన్ విశ్వ వ్యాప్తంగా
అభివృద్ధి చెందుతుంది .
ఆధ్యాత్మిక జాగురూకత ఒక్కటే మానవ ఐక్యత , సౌభ్రాతృత్వం, విశ్వా వికాసానికి
తోడ్పడే ఏకైక సాధనం ఇక్కడ విశ్వ మానవ బంధుత్వం అనేది కేవలం స్వప్నమే కాదు అది సాధించగలిగేటటువంటి లక్ష్యం.
ఈనాడు మిషన్ కు విదేశాలలో ఉన్నటువంటి 25౦ శాఖలతోపాటు 2477 పై చిలుకు శాఖలు విశ్వ వ్యాప్తంగా ఉన్నాయి . ఈ విధంగానే 772 సత్సంగ్ భవనాలలో నిత్యమూ సత్సంగాలు జరుగుతూ ఉంటాయి .
ఇంగ్లాండ్ , కెనడా , అమెరికా,జర్మనీ , హాంగ్ కాంగ్ ,ఆస్ట్రేలియా , ఆస్ట్రియా ,ఫ్రాన్స్ , హాలండ్ , ఇటలీ మోరిషి యస్ , నేపాల్ , న్యూజీల్యాండ్ , నైజీరియా , ఇండోనేషియా , మలేషియా మరియు
ఫిల్లిపిన్స్ వంటి దేశాలలో విశ్వ మానవ
ఆధ్యాత్మిక సంస్థగా నమోదు చేయబడినది .
ఆగష్టు 2012 వ సంవత్సరంలో ప్రప్రధమంగా నిరంకారి అంతర్జాతీయ సమాగం ఇంగ్లాండ్ దేశంలో నిర్వహించబడినది .వివిధదేశాల నుండి భక్తులు శ్రద్ధతో
పెద్ద సంఖ్యలో ఈ సమాగంలో పాల్గొన్నారు
.ఈ సమాగం యొక్క ముఖ్య ఉద్దేశం ఏకత్వం మరియు సహోధరత్వంతో కూడుకున్న సందేశాన్ని ప్రతి ఒక్కరికి చేరవేయటం .
సంత్
నిరంకారి మండలి విశ్వ వ్యాప్తంగా చేపడుతున్న ఆధ్యాత్మిక , సామాజిక , ఆర్ధిక మరియు నైతిక కార్యక్రమాలను గుర్తించి UNO జూలై
2012 లో ECOSOC ( United Nations Economic and Social Council )కు విశిష్ట సలహాకార హొదాను కల్పించింది.
PHILOSOPHY OF NIRANKARI MISSION
Nirankar Mission is not a religion or a sect but a spiritual
movement. It is a way of leading a
virtuous householder’s life while remaining devoted to the Formless God. This Mission
endeavors to establish Universal Brotherhood by inculcating non-violence, love,
truth and spiritual awakening through God realization. It is one vast human family of people from
different castes, communities and religions.
The Mission
firmly believes in the fundamental truth that Formless God is the Creator,
Sustainer and Liquidator of the universe.
Formless God, the Sustainer of the whole creation, is one though
manifests in all. The Nirankari Mission
firmly believes that God is Formless and His realization is attainable only in
hbuman life through the grace of a God realized soul. The Mission
endorses the established truth that God realization is the cherished goal of
human life and its bestower is known as Satguru.
Nirankari Mission holds fast to the belief tht God permeates
whole of the creation and yet is above it.
The entire visible creation is illusiory MAYA and intrinsically
transitory, and the only one which survives even after the annihilation of
elemental creation is God. To
recapitulate, though formless yet God is realizable. In fact, the prime aim of human life is to
realize Formless God.
SPIRITUAL GUIDE (SATGURU):
God realization is possible only through a God realized
soul. But for the grace of Satguru in
form, Formless is impossible to realize.
The Nirankaris d reverse and regard the by-gone Gurus, Saints and also
consider them a source of inspiration, but they hold that only a living Satguru
of the time is the bewtower of God-realisation and worthy of devotion. The Formless manifests in the form of
Satguru. Just as man is not mere
physical body i.e., hands, feet, mouth etc., similarly Satguru is not gross
body but the subtle knowledge which he embodies and imparts.
True devotion begins only after God-realisation. The Mission
believes that God-realisation is not an end but means to devotion. Generally, devotion is aimed at
God-realisation, but Nirankari Mission reiterates the fundamental truth: First
know, then worship. Only after
God-realisation we truly imbibe saintly traits.
Such a devotion is not confined to a particular time, place or
situation. Only after perception of the
One in all, can the sense of duality be transformed into unity and
oneness. Then only one shall overcome
ego and imbibe the feeling of love, respect service and humility. Knowledge of the Great Giver bestows
contentment, and realization of the Great Doer teaches one to submit to the
Divine Will. In short, total surrender
to the Divine will shall totally immerse the life in the blissful ocean of
devotion.
Nirankari Mission believesin innate devotion and considers
rites and rituals merely as the means to maintain equilibrium in worldly
life. Though significant, they are by no
means a source of attaining salvation.
It is an irony that today people are ignorant about their true meaning
and real purpose and perform them as routine traditions. The rites and rituals do help us to maintain
environmental purity, physical and mental health and also to attain
geographical knowledge. One may practice
the rites and rituals but only after understanding their essence and true
meaning.
The mistaken identification of rites and rituals with
religious deeds by different cultures and civilizations gave birth to different
religions, whereas religion, in fact is to imbibe spirituality. Religion is an inspiring force to lead a
practical and an ideal life. It is a
source of divine traits like love, humility and forbearance. Religion leads one to know and realize his
real self. Consequently, he rises above
the duality of the cretion to identify himself with the oneness of the
Creator. To realize One to have faith in
One and to become one with the One is, in fact, the true religion. Nirankari Mission indoctrinates that religion
strings diverse cultures and civilizations into one colourful bouquet of
humanity. Religion unites, never
divides.
If man could understand the essence of religion, worship God
after realizing Him and identify himself with Him unity would then naturally
follow. God-realisation is the panacea
for all ills. It inculcates brotherhood,
eliminates hatred and breds love. Just
as children of diverse natures live together as one family because of their
father, similarly different people live as one vast human family because of
realisation of Supreme Father.
Niranakari Mission believes that except God-realisation there is no
other means to achieve the cherished goal of Universal Brotherhood, and it is
striving to establish Universal Brotherhood through Fatherhood of God.
The feeling of Universal Brotherhood goes a long way to
eliminate the possibilities of confrontation between different approaches aimed
at the human-welfare. Any effort which
is directed at human upliftment, is alwayhs welcome. For this reason, scientific advancement is no
deterrent to spirituality, rather the former is complement to the latter. But for the spiritual foundation, the
gigantic structure of scientific progress cannot stand.
If science and spirituality are wedded together, man can
derive lasting happiness and bliss.
Material possessions which generally are taken as the source of
happiness, are nothing but an illusion.
They are, in fact, a momentary transit in our flight on the wings of
greet. The so called material pleasures
are nothing more than a night’s
sleep. Just as every night is followed
by the day for toiling, so does the satiation of one desire give birth to the
craving for another. Thus this vicious
circle goes on unabated. In other words,
what we consider pleasure works as a spring-board for furthering our yearning
for still more pleasure, so much so that pleasure becomes a cause of pain. No wonder, the worldly pleasures are likened
to the dream world. The lasting
happiness can be had only by one with the everlasting God who is the reservoir
of all bliss.
The aforesaid spiritual tenets of Niranakri Mandal have
greatly influenced different cross-sections of society. Those who believe that God is one, though
called by different names such as Rama, Allah, Akal Purukh etc., and that He
can be realized through the grace of Satguru in Form, are coming into the fold
of Nirankari Mission. The Mission
is not paying mere lip service to the ideal of Universal Brotherhood but it is
practically devoted to this noble cause by bringing together people from
different cultures, beliefs, castes, colours and creeds, without any
discrimination. The ;Nirankaris share
common devotion and realization of Formless God, though in their day-to-day
life they are free to follow their beliefs, customs and traditions. It is for this reason that Nirankari Mission
has neither any identification nor confrontation with the traditions of any
sect or religion. Nirankari Mission has
indoctrinated five basic tenets ostensibly to bring about religious harmony and
Universal Brotherhood.
Every seeker of Divine-Knowledge has to take the following
five pledges:
- Body,
mind and material possessions are a gift from God. They are always to be treated as
belonging to God and are not to be a cause of pride.
- All
ego about religion, caste or status is to be abandoned and one has to feel
himself as one with human race and love the whole mankind.
- Not to
look down upon anybody because of his mode of dress, diet and living.
- Not to
renounce worldly life to become a vagarant Sadhu, Faquir but to lead
family life in accordance with normal social norms and sustain family by
honest livelihood.
- Not to
divulge the Divine Knowledge bestowed by Satguru to others without His
permission. Never to be possessed
by pride because of enlightenment.
These pledges enable the votaries to lead a well-balanced
and worthy life.
